Jednom rijecju: 24 sata u zivotu njujorskih klinaca, adolescenata, huh, tamo oko dvanaeste, trinaeste, cetrnaeste. Malkice kradu, malkice piju, malikice se fiksaju - uglavnom se seksaju. Klinac s klinkom. Sto je okej: nitko ih ne progoni zbog pedofilskog napastvovanja klinaca, zar ne? I sto je sigurno: Oh, djevice, lud sam za njima - nemaju nikakvih bolesti, razmece se adolescent, zdrebac medju jebacima koji negdje usput fasuje aids. Kao i mnoge curice koje je deflorirao. Gubitak nevinosti je bolest. Adolescencija je vrijeme kad covjek umre. Jos gore, adolescencija je trenutak kad covjek ustanovi da je vec mrtav. Kids , seropozitivna verzija Groznice subotnje veceri, je nesto izmedju kontroverze i preventive, nesto izmedju apokalipse i dokaznog materijala, nesto izmedju cause celebre i voajerizma i nesto izmedju nihilizma i dokumentarca.
I sto ako potom ovaj film na velika platna vrati poljupce koji su nestali: u tinejdzerskim filmovima su poljupci tek teflonski, u ozbiljnim filmovima teatralisticno-asepticni, u pornicima ih ionako nema. Tu imate sve te lijepe, vruce, nestrpljive, skolske, masne, vlazne poljupce. Ironicno, pravi poljupci su jos tek poljupci smrti.
